17. เรื่องพระเจ้าสร้างโลก

เรื่องพระเจ้าสร้างโลก

by Pittaya Wong on 4 October 2017

www.meditation101.org

เรื่องพระเจ้าสร้างมนุษย์ อันที่จริงแล้วก็คือ พระต้นธาตุต้นธรรมฝ่ายดี สร้างกายมนุษย์ขึ้นมา เพื่อรบกับภาคมาร เพราะกายมนุษย์ไม่ดับไปหากถูกปะทะอย่างรุนแรงในญาณ ส่วนเรื่องพระเจ้าสร้างโลก อันที่จริงแล้วก็คือ พระต้นธาตุต้นธรรมทั้งฝ่ายดี และฝ่ายชั่ว ประมูลฤทธิ์ ใช้วิชชา ปรุง และประชุม ธาตุ ดิน น้ำ ลม ไฟ อากาศ จนเกิดเป็นภพภูมิต่างๆ ที่มีกลไกในการทำงาน ทั้งแบบที่จับต้อง มองเห็นได้ และที่จับต้องไม่ได้ มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า และมารทำให้เกิดเป็นวัฏสงสาร ที่ “ขัง” สรรพสัตว์ และทำให้สรรพสัตว์ “ทุรพล” ไม่สามารถต่อสู้กับฝ่ายมารแล้ว ต้องประสบสุข (ตามกำลังจากฝ่ายดี) และประสบทุกข์ (ตามกำลังจากฝ่ายชั่ว) วนเวียนอยู่ในสังสารวัฏ ดังนั้น ภัยธรรมชาติอันโหดร้าย ไม่ได้เกิดจากพระเจ้าฝ่ายดี (พระต้นธาตุต้นธรรมฝ่ายดี) ลองใจแต่อย่างใด แต่เกิดจากกรรมของหมู่มนุษย์ ผนวกกับกำลังจากฝ่ายชั่ว หรือฝ่ายมาร อาจจะเรียกว่า ซาตาน ก็ได้ มนุษย์ได้ขึ้นสวรรค์ ก็เป็นเพราะมนุษย์ผู้นั้นทำความดี เป็นไปตามเงื่อนไขของกฎแห่งกรรม ที่พระเจ้ากับมารใช้ปกครองวัฏสงสารตามการต่อรองด้วยสิทธิ์และอำนาจของแต่ละฝ่าย มนุษย์ตกนรกก็ไม่ใช่เพราะพระเจ้าลงโทษ แต่เกิดจากกรรมชั่ว และพลังงานบาป ตามการทำงานของฝ่ายมารหรือซาตาน ส่วนว่าพระเจ้าหรือพระต้นธาตุต้นธรรมฝ่ายดี และมาร คือซาตาน มาจากไหน ก็คือท่านเกิดขึ้นโดยบังเอิญจากการเจริญขึ้นของธาตุธรรมท่ามกลางความว่างเปล่า เหมือนสิ่งมีชีวิตที่เกิดขึ้นในน้ำเปล่าที่ไม่เคยมีอะไรมาก่อนและถูกปล่อยทิ้งไว้นานมากๆ ทำนองนั้น ถามว่ามนุษย์จะไปอยู่กับพระเจ้า (พระต้นธาตุต้นธรรมฝ่ายดี) ได้ไหม ตอบว่า “เป็นไปได้” ถ้ามนุษย์นั้นมีธาตุธรรมบริสุทธิ์มากๆ ไม่ใช่เพราะบูชาหรือแค่เชื่อในพระเจ้าเท่านั้น พระเจ้าหรือพระต้นธาตุต้นธรรม (God or Lord Primordial Buddha who is the Primordial Lord of Element and Essence) ฝ่ายดีนั้นพระองค์ประทับอยู่ในพระนิพพานที่เข้าไปลึกมาก ส่วนพระเจ้าแห่งสรวงสวรรค์ หรือ King of Heaven นั้นก็เป็นอีกพระองค์ต่างหากกัน และขอปิดท้ายว่า ที่โลกมนุษย์วุ่นวาย ไม่สงบสุข ก็เพราะภาคมาร หรือซาตาน เขาทำให้เป็นอย่างนั้น เหมือนอันธพาลที่เกะกะเกเรก่อเรื่องร้ายๆ ขึ้น ในขณะที่พระเจ้า หรือพระต้นธาตุต้นธรรมฝ่ายดี พยายามแก้ไขปัญหาและปกครองให้สรรพสัตว์อยู่เป็นสุข ได้ไปสวรรค์ ได้เข้านิพพานเป็นที่สุด ทั้งฝ่ายพระพุทธเจ้า และฝ่ายมาร ต่างก็ทำงานกันอยู่ตลอดเวลา เราจะเห็นได้ว่า เรามีความคิดที่ดี ที่ร้าย และที่ไม่ดีไม่ร้าย เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องผลัดกันเข้าออกใจเรา เพื่อจูงใจเรา สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นเพราะ ผู้เลี้ยงผู้รักษา ประจำตัวเรา ทั้งฝ่ายดี ฝ่ายชั่ว ฝ่ายไม่ดีไม่ชั่ว เขาทำงานหล่อเลี้ยงใจเรา ด้วยธรรมที่เป็นกุศลบ้าง (โดยภาคผู้เลี้ยงฝ่ายดี) อกุศลบ้าง (โดยภาคผู้เลี้ยงฝ่ายชั่ว) เป็นกลางๆ ไม่ดีไม่ชั่วบ้าง (โดยภาคผู้เลี้ยงฝ่ายไม่ดีไม่ชั่ว) เป็นการกระตุ้นภายในใจ โดยเนื่องกันกับสิ่งกระตุ้นภายนอกที่เรา เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ได้กลิ่น ได้รับรส ได้สัมผัส และดำริคิดขึ้นมา ประกอบเข้าด้วยกัน ซึ่งเราจะเหลือแต่ความคิดดี พูดดี ทำดี เท่านั้นได้ก็ต่อเมื่อเราบรรลุธรรมและหมดสิ้นกิเลส สรุปสุดท้าย หลายคนเชื่อในพระเจ้า แต่ก็เข้าใจผิดเกี่ยวกับพระเจ้า ถ้าเชื่อพระเจ้า แต่ไม่ทำความดีเลย ก็ไม่ได้ไปสวรรค์ แล้วก็ไม่ได้มีความสุขอยู่ดีครับ

หมายเหตุ: ถ้าท่านอ่านบทความนี้แล้วเกิดสงสัยสิ่งใด กรุณาทำสมาธิแล้วถามลูกแก้วที่แสดงอยู่บนหน้าเพจนี้ครับ